"Soledad" de Victoria Ruiz de Cortázar
Espera, espera como quen espera por un bico ou un caramelo. Docemente.
María non pode miralo . Atravésalle un lóstrego por enriba do embigo e pégase a súa tristura.
Non pode miralo. Non se deixa. Suspira. Suspira e o aire xeado provócalle arrepíos.
El agarda agochado a que un anxo deses que andan tamén pola terra o leve a ningures.
E ela non quere. Pero non fai nada. Déixao estar.
A súa pena é a dela tamén , máis olvida o seu nome e déixao estar.
Ás veces, só ás veces…
Ás veces quixera darse permiso para envolverlle o corpo con apertas e aloumiños, con palabras tenras que faceran sorrir os seus ollos cansos. Con todo, non se deixa.
E chora en silencio ata que algún día deixe de facelo. Sen embargo, él xa non estará aquí para vela.
Que tristeza nos causa la soledad, se nos pega en el alma y no nos deja estar.
ResponderEliminarBesos desde el aire
Que tristeza nos causa la vejez, se nos pega en el alma y no nos deja estar(copiando a Rosa, con su permiso).
ResponderEliminarEs difícil ir dejando cosas y personas por el camino hasta no tener ya horizontes.
biquiños,
Aldabra
Querida Amiga
ResponderEliminarAbraço amigo de muito boa tarde!
Hoje vim agradecer a sua carinhosa presença lá no meu cantinho através de seus carinhosos comentários!
Pois;
Amizade é um laço fraterno que vai se conquistando pouco a pouco.
Amizade é um elo de Amor que vai se fortalecendo dia apôs dia.
Amizade requer uma sabedoria toda própria, para que ela cresça e amadureça.
Amizade é um sentimento de Amor que é perseverante nela mesma.
O que seria de nós sem este elo de Amor!
A amizade
Abraço amigo
Maria Alice
a pesares da dozura do texto, a min prodúceme certa inquietude...
ResponderEliminarSeguro que é dulce a espera do bico acaramelado? Non será a dulzura o momento de recibilo?
ResponderEliminar:-)
Rosa- Ás veces buscamos a soidade, outras ven sen mediar palabra. E ahí, onde pesa e se nos pega na alma.
ResponderEliminarbicos.
Aldabra- Nesta vida temos que deixar atrás moitas cousas, todo, é unha etapa máis. Pero
leámonos demasiado e logo custa moito a partida.
biquiños.
Marí Alice Cerqueira- grazas a ti tamén por deixarme palabras agarimosas e positivas.
un abrazo.
Zeltia- o texto invita a inquedanza e a o desasosego, pero tamén hai moito amor escondido.
bicos.
Chousa- cando xa non esperas nada máis, a espera é dulce, porque ti a elixes.
bicos.
...traigo
ResponderEliminarsangre
de
la
tarde
herida
en
la
mano
y
una
vela
de
mi
corazón
para
invitarte
y
darte
este
alma
que
viene
para
compartir
contigo
tu
bello
blog
con
un
ramillete
de
oro
y
claveles
dentro...
desde mis
HORAS ROTAS
Y AULA DE PAZ
COMPARTIENDO ILUSION
MARIOLA
CON saludos de la luna al
reflejarse en el mar de la
poesía...
ESPERO SEAN DE VUESTRO AGRADO EL POST POETIZADO DE TIFÓN PULP FICTION, ESTALLIDO MAMMA MIA, TOQUE DE CANELA ,STAR WARS, CARROS DE FUEGO, MEMORIAS DE AFRICA , CHAPLIN MONOCULO NOMBRE DE LA ROSA, ALBATROS GLADIATOR, ACEBO CUMBRES BORRASCOSAS, ENEMIGO A LAS PUERTAS, CACHORRO, FANTASMA DE LA OPERA, BLADE RUUNER ,CHOCOLATE Y CREPUSCULO 1 Y2.
José
Ramón...
Un relato tenro e tristeiro a vez. Gustoume!
ResponderEliminarMuy bonitas tus letras, un grato placer leerte.
ResponderEliminarfeliz semana.
saludos.
Gracias Mariola por acompañar tus melancolicas letras con la foto de mi cuadro.
ResponderEliminarMe ha gustado mucho eso que dices: cando xa non esperas nada máis, a espera é dulce, porque ti a elixes.
Un besote grande!
José Ramón Santana- Compartindo ilusión tamén che dou as grazas por pasar polo meu blog. Pasarei polo teu.
ResponderEliminarun abrazo.
Raposo- A pesares da tristura grazas por ver esa tenura que queda agochada. Visitarei o teu blog.
unha aperta.
Ricardo Miñana- Moitas grazas, encantada de que leas as miñas letras.
un abrazo.
Victoria- grazas a ti por amosarnos a túa pintura tan fermosa, dígocho de corazón. Encantada de coñecerte!!!
moitos bicos.
Hola,preciosas letras van desnundando lentamente la belleza de este integral blog,si te va la palabra elegida, la poesía,te invito al mio,será un placer,es
ResponderEliminarhttp://ligerodeequipaje1875.blogspot.com/
gracias, buen día, besos truhanes...
Bello y triste. Excelente. Saludos
ResponderEliminardon vito andolina- moitas grazas por visitar o meu blog. A Poesía forma parte da miña vida dende sempre e espero que siga sendo así. Pasarei polo teu blog.
ResponderEliminarunha aperta.
S.A.D.E. FILIAL VILLA MARIA- Grazas de corazón. un abrazo.