miércoles, diciembre 19, 2012

Para todos vós


                                                        Ilustración de Valentí Gubianas





Toma este agasallo,                                                    
unha pequena estrela
que alumeará a túa vida .

Acepta os meus abrazos
aínda que non me coñezas.

Somos un baixo este ceo estrelado.

Bicos, moita saúde  e felicidade nestas datas  para todos
dende o meu corazón.
          ---------------------------------------------------------------------             


Toma este regalo,
una pequeña estrella
que  iluminará tu vida.

Acepta mis abrazos,
aunque no me conozcas.

Somos uno bajo el cielo estrellado.

Besos, mucha salud  y felicidad para todos
desde mi corazón.







sábado, diciembre 01, 2012

Relax, té e abrazos.



Eu non sei cómo organizar
os trazados das lousas,
cando se van derrubando ó noso paso
-polo peso ou  pola incertidume dos nosos pés cansos
que  recorren as pedras como granito gris e frío-

Suponte,
non entendo  dos ciclos da vida
nin das auroras boreais.


E na teima que ás veces teño comigo mesma
procuro ausentarme  tomando una taza de té con bergamota
 -saborear ese amargor  delicado e afrutado  mentres recorre a boca,
a garganta, ata aloxarse no estómago quentando as emocións alí pousadas-
Inspirar longo.
Exhalar limpando o corpo das malas vibracións.




As lousas volverán a recompoñer un novo camiño.
Os ciclos sucederanse porque así é como ten que ser.
As auroras boreais seguirán brillando para todos nós.

E agora, vai un abrazo?














miércoles, noviembre 21, 2012

Recolle estrelas.



                                                         Imaxe de Alastair Magnaldo




Ir cara atrás, no tempo dos xogos.

Mirarse no espello dunha mirada pura.

Rir ata ter maniotas.

Contar contos mentres a lúa enche o ceo.

Mecer os soños  nunha góndola dourada.


E recuperar de novo aquel recolle estrelas
que un día inventei para ti.


 

viernes, noviembre 16, 2012

agradecemento




es de bien nacido ser agradecido


es de bien nacido ser agradecido
Helena Villar Janeiro otorgoulle o premio  a Anabel Bugarín Villar, que ten un blog que se chama Tareas de la cotidianidad. Aceptar este premio leva a obriga de buscar cinco blogs a quen darllo. Un deles foi o meu. Agora tócame a min espallar o meme. Escollín blogs entre os que me deixaron recientemente comentarios animosos, blogs que fosen de poesía  [non debe ser doado manter un blog de poesía cando non se é Farruco Sesto Novás].
O Paraíso, que non é só un lugar.
Delicias turcas, inda que eu a penas as probei, porque atopei hai pouco o carreiro que iniciou no 2011.
O mundo de Magdalena Malungo,  que quere ser un mundo grande, grande.
Cinamomorosa, que xa vai levedando dende o 2009.
e non podía faltar El cuaderno de poemas de Rubén Lapuente Berriatúa, Economista e poeta, que é veciño meu na blogosfera dende o 2008.


Moitas grazas, zeltia. 

martes, noviembre 06, 2012

Un pobo, unha identidade.





                                            Un día de Outono, fotografando o mar das Perlas

                   


  PERLA DO RIO

E un día volvín a ti sen saber cómo
atropelando palabras e susurros,
xogando na orela dun amencer,
capturando a fina brétema do día.

Hoxe canto para que ti me escoites
a través dos sauces onde se libera
o salaio das almas extraviadas,
arroupando a nova luz dunha espera.

Navegando unha noite enteira
a favor do vento o meu cabelo
íame susurrando un desvelo
que un día foi o meu sustento.

Canto á beira do río que lava as bágoas
e desguedella os fíos dos pensamentos,
canto coa calma do teu mar que regresa
azul e prateado a carón do meu leito.

E xa te boto de menos cando o ocaso
suspira por mín na copa dos pinos,
cando as buguinas enfeitizan os soños
e nos prados alumean os corazóns
cheos de diminutas perlas do río.


Navegando unha noite enteira
a favor do vento o meu cabelo
íame susurrando un desvelo
que un día foi o meu sustento.