miércoles, octubre 10, 2012

Foi naquel día morriñento...

                                                              Imaxe sacada da web





Foi naquel día morriñento onde a chuvia miúda coábase entre as nubes grisallas.
Seducías a fala cun sorriso, mailos teus ollos proclamaban unha tristura encarcerada.
Nun anaco de tempo que cabalgaba pausado.
Fregabas as mans unha coa outra espiando o ceo que agora principiaba a peniscar.
Lixeiro de equipaxe.

Ollabas a través da ventá.
O mar estaba calmo.
O estaleiro adornaba a paisaxe outonal coas súas grúas enormes como robots.
E a mirada ausente voaba coas ás das gaivotas que se pousaban lentamente no balcón mollado.
Os ollos entornados.
Lixeiro de equipaxe.

Nos miolos, un enxame de coitelos afiaban un son maldito.