martes, noviembre 06, 2012

Un pobo, unha identidade.





                                            Un día de Outono, fotografando o mar das Perlas

                   


  PERLA DO RIO

E un día volvín a ti sen saber cómo
atropelando palabras e susurros,
xogando na orela dun amencer,
capturando a fina brétema do día.

Hoxe canto para que ti me escoites
a través dos sauces onde se libera
o salaio das almas extraviadas,
arroupando a nova luz dunha espera.

Navegando unha noite enteira
a favor do vento o meu cabelo
íame susurrando un desvelo
que un día foi o meu sustento.

Canto á beira do río que lava as bágoas
e desguedella os fíos dos pensamentos,
canto coa calma do teu mar que regresa
azul e prateado a carón do meu leito.

E xa te boto de menos cando o ocaso
suspira por mín na copa dos pinos,
cando as buguinas enfeitizan os soños
e nos prados alumean os corazóns
cheos de diminutas perlas do río.


Navegando unha noite enteira
a favor do vento o meu cabelo
íame susurrando un desvelo
que un día foi o meu sustento.