abrir de nuevo mis pétalos a la vida
en el momento preciso donde la suave brisa
invita a despojarse del viejo caparazón…
prepararse para un nuevo comienzo
donde se derrama la savia nueva…
das acacias
estalar en mil cores mentres o mundo
embebido por un sol xeneroso
quenta as raíces…
refuxiarme en ti
que abrigas o segredo
de facerme tanto ben…
e voltar aos teus brazos
e apertarme contra o teu peito
como fai tempo …
e volverme nena e sensible e soñadora
e revoltosa e agarimosa e suave e volátil
e serea…
e devolverme ao comezo dos tempos…