UN RECORDO, UN CINAMOMO ROSA. UNHA IMAXE, A MIÑA MADRIÑA FALÁNDOME.
COIDO QUE NESE "AGORA" DA MIÑA INFANCIA COMECEI A OLLAR COMO POETA.
lunes, marzo 28, 2016
Fun quizais un eco en todas as historias
Foto- Ninfa Eco
Fun quizais un eco en todas as historias
non contadas,
un verbo espaciado no tempo
das guerras,
un susurro nun mundo onde están contidos
todos os mundos,
un espazo onde plasmar as añoranzas...
Que Maravilla de poema!!! Eres todo eso, nada menos e o teu verbo espaciado no tempo das guerras é poderoso. Un bico para ti e outro para o novo morador na túa casa, wilson.
:) sonrío porque veño de ver este poema no facebook! e aquí queda máis lindo. o lugar no que cortas os versos favorécelle moito, abrindo as posibilidades.
Que Maravilla de poema!!!
ResponderEliminarEres todo eso, nada menos e o teu verbo espaciado no tempo das guerras é poderoso.
Un bico para ti e outro para o novo morador na túa casa, wilson.
:) sonrío porque veño de ver este poema no facebook!
ResponderEliminare aquí queda máis lindo.
o lugar no que cortas os versos favorécelle moito, abrindo as posibilidades.
Sigamos lendo. Sigamos escribindo.
Un bico.
Moitas grazas balbi. Dareille un bico a Wilson. É moi mimoso e vaino agradecer.
ResponderEliminarBiquiños para ti.
Ola, Zeltia, eu tamén penso como ti. Gústame máis no blog. Moitas grazas e biquiños.
ResponderEliminarFermosa tarefa a de ser eco de todas as historias non contadas. Unha misión moi subliminal e silente. Gústame.
ResponderEliminarE todo queda mellor en calquera lado distinto do Facebook!!. (Non me fagas moito caso, pero é que lle teño manía ao CaraLibro)
Bicos sen eco
Moitas grazas chousa. Tamén coincido contigo, mellor no blog, que no Caralibro, jeje.
ResponderEliminarmoitos bicos primaverais.
Canto qeda por contar. Todo o qe da paso ó verbo esquecido.
ResponderEliminarBoa noite Mariola.
Certo, marcelo. un biquiño.
EliminarEste comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminarLo mismo digo Mariola, un placer volver a tu ventana!
ResponderEliminarabrazos.