TIC TAC

                                                        Sirenas- Nicoletta Ceccoli



TIC TAC
Deitada na area fina contemplando as ondas como rachan nas arelas. O seu canto faina vulnerábel e abre feridas que permanecían durmidas. Máis o sol é xeneroso e está sempre disposto a agasallarlle cunha bafarada de optimismo caldeando eses pesares. O mar aquieta a mente por intres. Pensa noutros tempos, voa cara a un pasado adormecido. Navega enriba dun golfiño nos anos novos. Vístese de serea na xuventude que brinca enriba dos seus cabelos ensortixados. Abrangue a vi...da no corpo do seu amado ollando cara a un horizonte roibo. Abre os brazos para protexer ao seu meniño nas ondas que se deslizan sinuosas bicando os pés espidos. Alcanza a madurez no crepúsculo mentres se volve a recostar noutra area dourada fitando agora cos seus ollos vidrosos a un mar embravecido que levou no seu leito aquel corpo pequeno. E canta co seu pelo canoso ás princesas do mar para que sigan acollendo au seu fillo para sempre.