domingo, enero 12, 2014

Hubo un tiempo fructífero

Hubo un tiempo  fructífero.
Los naranjos florecían regalando la fruta madura,
los ríos regaban la  tierra prometida
y en el viento las  semillas  navegaban germinando
en los campos sedientos  de nueva vida.

La contemplación se hacía presente,
el legado de nuestro universo,
el ser era uno fundiéndose en un mantra
donde se  proclamaba  una nueva existencia
permaneciendo alerta y en calma.

Hubo un tiempo donde nos conocimos
y nos hicimos inseparables.
Hablábamos con las estrellas,
recogíamos la chispa  divina
en los corazones;
íbamos y veníamos con las mareas.

En qué momento se quebró …
En qué lugar dejamos  de coexistir…
En qué punto nos alejamos …

Yo era en ti y tú estabas en mí.
Cómo no echar de menos la unión
para la que fuimos creados,
Cómo no recordar el silencio
donde se oye con  claridad
las voces de nuestros ancestros.
Cómo no recordar…



 


18 comentarios:

  1. Tamén hai que invernar as emociósn e as ledicias para que lles chegue a súa primavera...

    Bicos con estreliñas

    ResponderEliminar
  2. Si, as nosas emocións particulares hay que cultivalas, pero o ser humano xa debería ter aprendida a lección de non separarnos da chispa divina que nos une a todos.
    biquiños chousa.

    ResponderEliminar
  3. Hola Mariola, buenas tardes,
    muy profundo,
    lamentablemente siempre hay un quiebre...
    Hermosas letras.

    Te deseo un bonito miércoles
    un beso y un cálido abrazo

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Ciertamente, y es una pena que nos alejemos de nuestra esencia.
      Gracias Ariel, un biquiño.

      Eliminar
  4. los recuerdos.La memoria es el esqueleto que nos sostiene.

    un saludo en este nuevo año!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. El recuerdo de que un día fuimos uno con todo y estábamos en armonía con el entorno. Ahora, cada vez parece que nos vamos alejando de nuestro cometido.
      Gracias Zeltia. un bico.

      Eliminar
  5. Hubo, si que hubo, pero volverá a ser fructífero cuando se aprende que es lo que importa en esta corta vida.

    un beso, grande.

    Gracias por tu comentario.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Esperemos que así sea. De nosotros depende.
      Sabes que es un placer comentarte siempre.
      un beso marcelo.

      Eliminar
  6. Hermosos versos.
    la separatividad no figura en el Libro de la Vida, sólo la humanidad cae en el error.

    Un fuerte abrazo Mariola.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Si. Una frase que lo engloba todo.
      Estoy de acuerdo contigo, Adriana.
      Un beso enorme y un gran abrazo.
      Que tengas un buen fin de semana.

      Eliminar
  7. La esencia que hay en nosotros no se va, vamos pasando por etapas a veces muy dificiles, pero quiero creer en la ilusión y la esperanza, un abrazo querida amiga,J.R.

    ResponderEliminar
  8. Yo también a ese respecto soy optimista. Levamos dentro toda la esencia del
    universo, sólo hay que dejar que fluya.
    Gracias Jose Ramon.
    un fuerte abrazo.

    ResponderEliminar
  9. A veces simplemente se trata de recordar que en este mundo todo empieza y también termina... esas son las reglas del juego...

    Paz

    Isaac

    ResponderEliminar
  10. Si,ciertamente.
    Pero a veces el simple hecho de aceptarlo nos cuesta.
    Gracias por tu comentario.
    un abrazo de luz.

    ResponderEliminar
  11. Querida amiga
    Mais uma linda semana recomeçou
    Mais uma vez o sol brilhou
    Para nos abraçar com sua cor
    Sobre cada flor
    Fazendo com que tudo fique mais belo e colorido.
    Trazendo a alegria para viver a nossa vida com mais serenidade e alegria.
    Desejo a você minha paz e alegria para seu coração.
    Abraço amigo
    Maria Alice

    ResponderEliminar
  12. Hola María Alice.
    Cada semana é única e irrepetible. Vivir cada momento con alegría e amor debe de ser o noso lema.
    Moitas grazas por seguir pasando por aquí e agasallarme con palabras fermosas.
    Que teñas unha boa fin de semana.
    un forte abrazo.

    ResponderEliminar
  13. Xa o dixo o poeta: calquera tempo pasado foi mellor.
    Quédannos os recordos, eso si, pero as veces non é suficiente.
    Unha aperta.

    ResponderEliminar
  14. Si, Raposo.
    Os recordos, a nosa memoria que sempre quedará.
    un biquiño.

    ResponderEliminar