domingo, diciembre 05, 2010

alén da tristura...



alén da tristura
alén das ás partidas
nun veo púrpura

alén da mágoa
nunha lágrima

alén do meu corpo feble
e somnolento

alén da fina brétema
que nubra o día

alén da morriña
zurcindo latexos

alén do resío
nun bambú tronzado

alén do tempo
nas costas

alén das apertas
non dadas

alén deste orballo
alén da inquietude

alén do sufrimento

6 comentarios:

  1. Por moita inquietude triste, latexos zurcidos e bágoas tronzadas; estou seguro que nese xardín segredo hai moitos pétalos fermosos e moitas notas interpretadas con pracer...

    Bicos punteados

    ResponderEliminar
  2. Gracias Chousa por estas palabras tan fermosas. É curioso que unhas notas profundicen tanto nos sentimentos e quiten de nós tantas emocións.
    un bico grande.

    ResponderEliminar
  3. uuuuaaaauuuuu¡¡¡¡ que pasada Mariola¡
    Que bello y que triste...
    Un abrazo guapa :)

    ResponderEliminar
  4. Gracias tonet por tus palabras. La vida, que es así de dura y de bella.
    otro abrazo para ti.

    ResponderEliminar
  5. Podo imaxinar , un día nubrado , coa brisa movendo os meus cabelos e os meus pensamentos cabalgando as costas do aire que move as flores que enchen os campos......Mariola , fasme voar coas túas palabras!!!!.Moitos bicos.

    ResponderEliminar
  6. Eu vó tamén sempre co teu sorriso inundando o aire.
    guapa!

    ResponderEliminar