miércoles, octubre 24, 2012

Haikus sen medida clásica






                                                               Imaxe manolalago





Pendurada dun aloumiño
florece a primavera.
É hora da maxia.


Penisca no outeiro.
Nas ramas dos pinos
un paxaro canta.


Lúa chea.
Danza de estrelas
no claro dos ollos.


Mentres orballa nos campos,
raiolas de luz
entre as nubes.



14 comentarios:

  1. bueno, se non se axustan ás sílabas, ninguén pode dicir que non
    Mentres orballa nos campos,
    raiolas de luz
    entre as nubes.

    :-)


    ResponderEliminar
  2. A natureza é máxia. Cambia e cambia pra os ollos que saben ler nela. Mentras o aloumiño sucede na pel.

    bon día Mariola.

    ResponderEliminar
  3. Haíkus deliciosos,un paseo por la naturaleza,Mariola siempre es un placer visitarte,un abrazo.J.R.

    ResponderEliminar
  4. Eu tamén xoguei cos haikus; cos académicos e cos incertos, pero nunca en galego. Dos falsos haikus o meu preferido di

    "A tumba abierta
    tomas el sol
    tras el chubasco"


    Outro xeito de se estampar contra a natureza, supoño, inventar haikus contra toda regla.

    Bicos.

    ResponderEliminar
  5. zeltia- Será por esa musiquiña que teñen...
    graciñas zeltia.
    un bico.

    marcelo- Certamente a natureza é cambiante e sempre unha boa fonte de inspiración.
    Gústame iso que dis de que cambia para os ollos que saben ler nela.
    grazas.
    boa tarde.

    ResponderEliminar
  6. José Ramón Santana- Gracias Jose Ramon a ti, por seguir pasándote por mi blog.
    un fuerte abrazo.

    Miguél Buján- Sempre hai que ir probando.
    Gústame o haiku que deixas.
    E si, e unha boa forma de se estampar contra a natureza, sen reglas...
    graciñas e un biquiño.

    ResponderEliminar
  7. As medidas están para non telas en conta cando a palabra acada a musicalidade que teñen estes haikus.

    bo día de domingo Mariola, un bico

    ResponderEliminar
  8. bellìsimos haikus, tus letras bordaron el paisaje y el cielo se convirtiò en un magnìfico tapiz.
    Un fuerte abrazo querida Mariola.

    ResponderEliminar
  9. a natureza enchendo eses versos curtiños cheos de agarimo e paixón...

    biquiños,

    ResponderEliminar
  10. Gústanme os haikus, quizais pola sua brevidade. Estes que nos regalas son deliciosos, aínda sen medida clásica.
    E abusando da confianza eu cambiaría o haiku de Miguel Buján e deixaríao así:
    "A Tumba abierta
    tomas el sol
    despues del churrasco."
    Bicos.

    ResponderEliminar
  11. balbi lopez- Moitas grazas. Agradécense estas palabras que me deixas, de corazón.
    un bico balbi.

    Adriana Alba- Hermosas palabras que me llegan muy adentro Adriana.
    Muchas gracias.
    un enorme beso.

    ResponderEliminar
  12. Aldabra- Si Aldabra, a natureza sempre inspira dun xeito ben fermoso. Inspira, tranquiliza...
    grazas compañeira.
    biquiños.

    Raposo- Graciñas Raposo polas túas verbas. Condensar moito con poucas palabras é difícil, pero inténtase. A min tamén me gustan moito.
    Vaia volta que lle das ó haiku de Miguel!
    Creo que estás ti moi culinario... je je.
    un biquiño.

    ResponderEliminar
  13. Feliz Halloween!
    http://www.jacquielawson.com/viewcard.asp?code=3642113137328&source=jl999

    B E S I T O S

    ResponderEliminar
  14. Maribel- Gracias Maribel. Igualmente te deseo.
    Muchos besos.

    ResponderEliminar