alén da tristura
alén das ás partidas
nun veo púrpura
alén da mágoa
nunha lágrima
alén do meu corpo feble
e somnolento
alén da fina brétema
que nubra o día
alén da morriña
zurcindo latexos
alén do resío
nun bambú tronzado
alén do tempo
nas costas
alén das apertas
non dadas
alén deste orballo
alén da inquietude
alén do sufrimento