Imaxe saca da Web
Marchei un día gris, frío e húmido, un día no que o único
pensamento que me roldaba nos miolos era agocharme para sempre debaixo dunha
mimosa.
Enchouparme co seu cheiro doce. E comezar de novo.
Dáste conta de cantas veces cho dicía?- Como será volver de novo á vida, desaprender
todo o vivido, deixar os lastres na vía de calquera estación e machucar as ideas repetitivas que sen
permiso van retorcendo o noso camiño?
Desaprender, buscar de novo o principio das cousas…
Volver a escribir sen saber como se escribe…
Correr polos balados sen medo a vertixe…
Amarte simplemente, como aman os nenos…
Debaixo dunha mimosa...
Mentres ti mirábasme
sen entender nada…
