Fotografía: "Dos paraguas bajo la lluvia" de González-AlbaPercibes a furia inmediata
e sucumbes a tristura.
Exércitos de fracasos
traizoan presente.
Sínteste amolecer
nun territorio
flanqueado de recordos
cincentos
e a poalla rodea
a mirada enxoita.
Sabes ben que non hai regreso.
Navegas entre laios
apagados e a derruba
alcanza o cumio.
Abrigas a lembranza
nun abrigo de pano.
Na obriga de vivir
apágaste na negrura.
E aínda non é a hora.
Por iso, déixame entrar
dentro do teu peito
e someter a pena
cun baile dos meus ollos.
Non hai regreso, pero non importa, porque hoxe estamos aquí, abrigándonos xuntos. E iso é o que conta, avó.
