A espera permanecía oculta tras as nubes encarnadas que un sol orgulloso tinxía no ocaso.
As contras entreabertas invitaban a viaxar por un ceo que axiña faríamos noso.
A lentitude viaxaba enriba dos peitos con cautela.
O silencio rodeaba os corpos e una calma diáfana navegaba na atmosfera
Conquístame- foi a única palabra pronunciable .
E eu, enroscada no teu ventre trémulo, fun proclamando un vals de arela.
