Imagen Gabriel Picart
atrapar unha briza de teu cabelo
xirar trescento sesenta graos
e volver
atopar un leve indicio
de inxenuidade suspendida
no tempo
delegar ás nubes e raxeiras
o perfume dos teus latidos
envexar con agarimo
aqueles días en que eras
o centro do universo
para min
agradecer as apertas cosidas
para sempre
na medula
fabricar un vínculo
que resista a severidade
da friaxe
endulzar o padal con chocolate
nos días de inverno
recoller figos en setembro
baixo a túa mirada
amar sen preguntas
sen esperar milagres
contemplando os dous
o paso da inocencia…
