Imaxe de Elvic Steele
a lúa estaba prisioneira no horizonte
e nos ollos agochábase
a incertidume
e o desamparo
non había flores frescas na mesa
pero as artificiais apoderábanse
do salón da
entrada das escaleiras
quería fuxir o aire que se tornaba denso
por momentos
e pola ventá un mar varado contemplaba
o paso das vidas
non había flores frescas
máis a primavera abríase como un xermolo
pese a dor reinante
recordos que reventaban
nos miolos e retrocedían anos
enrugas que atrapaban o tempo
paredes murchas a pesar dos cadros
sofás desvencellados
polo uso
xarros en todas as esquinas sen auga...
esquecer a aflicción
aínda que só sexa
polas noites
esfiañar os medos
nos recantos
abandonar a memoria…
Un buen momento para los recuerdos,hermosos versos,un placer leerte,un abrazo.J.R.
ResponderEliminarEn cantas primaveras non hai flores frescas...!
ResponderEliminarun mar varado contemplaba
o paso das vidas
gustoume especialmente a imaxe que transmiten eses versos
Buen final le das.
ResponderEliminarQué valeiro, os xarros sen auga,
ResponderEliminaré mellor esquencer ese memoria..
boa semana.
Jose Ramon Santana- Gracias por tus palabras Jose Ramon.
ResponderEliminarun abrazo.
Zeltia- Si, é verdade e a falta de flores frescas produce abatemento.
Graciñas, Zeltia.
David- Gracias David.
un abrazo.
marcelo- Si, esquecer esa memoria e seguir adiante.
Grazas por pasarte e comentar, marcelo.
un abrazo.
De nada, Mariola, volverei.
EliminarA memoria sempre terá un sitio para as flores. Ou non?
ResponderEliminarBicos floridos
Chousa- A memoria sempre estará ahí, aínda que faga dano e as flores acompañarán.
ResponderEliminarbicos chousa.
a trsitura pálpase en cada verso pero sobre todo o que é definitivo é: "non había flores frescas"... as flores murchas simbolizando o pasado, a tristura...
ResponderEliminarmoi fermoso.
biquiños,
As flores de mentira xa estaban ahí moito antes de esta tristura, sin olor, sin o paso do tempo. A mellor querían atrapar a frescura daquelas que non estaban para que nunca se marchitaran.
ResponderEliminarOlá!
ResponderEliminarA memória, as lembranças nos acompanham quando estamos desacompanhados. Recordar é viver. Reviver...
Aproveito para antecipar meus votos de uma feliz páscoa. Com ovos de chocolate, mas sobretudo com Cristo no coração.
Um abração.
Antonio (Apon)
Aldabra- Grazas, Aldabra. As flores murchas, que traen un pasado lánguido.
ResponderEliminarbicos.
Manola- Si. Permanecían ahí moito antes da tristura, é certo. Gústame a túa interpretación.
bicos.
Antonio Pereira- As lembranzas sempre están preto de nós. Para que non as esquezamos. Forman parte da nosa vida.
Feliz semana santa tamén para ti.
bicos.
preciosa remembranza mariola, esas flores artificiales derrotadas siempre por el impulso de la primavera
ResponderEliminarsaludos blogueros
Jose Antonio del Pozo- Gracias Jose Antonio. Recuerdos que pesan en el alma, pero que están ahí, como las flores que siempre acompañarán a los recuerdos.
ResponderEliminarun abrazo José Antonio.
Mariola, hermosos versos.
ResponderEliminarBuen jueves
Un abrazo
Rosa.E- Gracias Rosa. Igualmente te deseo.
ResponderEliminarun abrazo
Merece la pena traducir, para leerte.
ResponderEliminarUn abrazo
Imilce- Gracias Imilce. Muy agradecida.
ResponderEliminarun abrazo.
Non sei porqué... pero con este poema imaxineime casas escuras con esas flores artificiais sen auga e sen vida, flores que se enchen de po e que só semellan un paso polo tempo de recordos que agora se ve mucho.
ResponderEliminarGústanme moito os teus poemas,teñen moito sentimento...
Un bico.
Son O "Canto da Lúa" pero con outra imaxe diferente...
Como esta entrada vai de flores gustaríame mostrarche as da miña "Terra Meiga".
Que teñas unha boa fin de semana!!
o canto da lúa- Moitas grazas. Máis que correspondida quedo. Si. Esas flores sen vida que só semellan o paso do tempo, flores artificiais que fan unha existencia agora baleira...
ResponderEliminarConvidada quedo para ver as túas flores na túa Terra Meiga. Aínda que non deixei comentarios xa pasei varias veces. Son ben fermosas, de verdade. Seguirei visitándoa.
Bicos, guapa.
Este comentario ha sido eliminado por el autor.
ResponderEliminar