cando todo parece estático e inerte
inundar os pensamentos
con xogos novos
lamber a pel envolta na fragrancia
doce ou salgada
-según a necesidade do momento-
subyugar o teu corpo ao meu
mentres recorro salvaxemente
os límites das túas cicatrices
jueves, noviembre 12, 2015
danzar na brisa do teu mirar
cando todo parece estático e inerte
inundar os pensamentos
con xogos novos
lamber a pel envolta na fragrancia
doce ou salgada
-según a necesidade do momento-
subyugar o teu corpo ao meu
mentres recorro salvaxemente
os límites das túas cicatrices
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
É precioso enteiro, pero os dous primeiros versos son especiais, teñen moitísima potencia por sí mesmos. Unha aperta forte Mariola!
ResponderEliminarMoitas grazas Luz por pasarte. Outro abrazo grande tamén para ti!
EliminarreCORRER salvaxemente.
ResponderEliminarBrutal e fermosísimo.
Ola Chousa!. Pois moitas grazas.
EliminarUn abraciño.
vexo boa inspiración Mariola, había un tempo que non pasaba e disfrutei leendo estes últimos poemas.
ResponderEliminarNon solo teñen movimento as tuas palabras contra o estatismo, teñen música tamén.
Bicos
Graciñas Balbi. Para min é un pracer que pases por aquí.
EliminarUnha aperta grande.
Muy romántico, me encantó y la imágen muy apropiado.
ResponderEliminarQue sería de la vida sin poesía.
Gracias por compartir tu don.
Abrazos querida Mariola.
Muchas gracias Adriana.
ResponderEliminarEncantada estoy de que pases por aquí y dejes tus comentarios tan alentadores. Un fuerte abrazo.