UN RECORDO, UN CINAMOMO ROSA. UNHA IMAXE, A MIÑA MADRIÑA FALÁNDOME. COIDO QUE NESE "AGORA" DA MIÑA INFANCIA COMECEI A OLLAR COMO POETA.
Bellísimo.Siempre hay magia en los jardines...Un abrazo inmenso Mariola.
Sí, y misterio y belleza...Muchas gracias Adriana. un fuerte abrazo para ti.
Hay que saber trasmitir con el alma y eso se lleva dentro.Que la vida te recompense, por tu sensibilidad .Abrazos desde el alma.
Muchas gracias de todo corazón.A ti tambíén por enseñarnos tanta sabiduría con tu hermoso blog.un fuerte abrazo de luz.
Hubo...y aún existe ese lugarPazIsaac
Siempre existirá en nuestros corazones.Gracias Isaac.un abrazo.
Un placer colarme a través do teu poema no xardín máxico da infancia, un poema donde pintas as cores luminosas como as risas.:)Bicos Mariola
E esa luminosidade segue presente no tempo...Graciñas balbi, un biquiño grande.
Bellísimo.
ResponderEliminarSiempre hay magia en los jardines...
Un abrazo inmenso Mariola.
Sí, y misterio y belleza...
EliminarMuchas gracias Adriana.
un fuerte abrazo para ti.
Hay que saber trasmitir con el alma y eso se lleva dentro.
ResponderEliminarQue la vida te recompense, por tu sensibilidad .
Abrazos desde el alma.
Muchas gracias de todo corazón.
EliminarA ti tambíén por enseñarnos tanta sabiduría con tu hermoso blog.
un fuerte abrazo de luz.
Hubo...y aún existe ese lugar
ResponderEliminarPaz
Isaac
Siempre existirá en nuestros corazones.
EliminarGracias Isaac.
un abrazo.
Un placer colarme a través do teu poema no xardín máxico da infancia, un poema donde pintas as cores luminosas como as risas.:)
ResponderEliminarBicos Mariola
E esa luminosidade segue presente no tempo...
EliminarGraciñas balbi, un biquiño grande.