Relax, té e abrazos.

Eu non sei cómo organizar

os trazados das lousas,

cando se van derrubando ó noso paso

-polo peso ou  pola incertidume dos nosos pés cansos
que  recorren as pedras como granito gris e frío-

Suponte,

non entendo  dos ciclos da vida

nin das auroras boreais.

E na teima que ás veces teño comigo mesma

procuro ausentarme  tomando una taza de té con bergamota

 -saborear ese amargor  delicado e afrutado  mentres recorre a boca,
a garganta, ata aloxarse no estómago quentando as emocións alí pousadas-

Inspirar longo.

Exhalar limpando o corpo das malas vibracións.

As lousas volverán a recompoñer un novo camiño.

Os ciclos sucederanse porque así é como ten que ser.

As auroras boreais seguirán brillando para todos nós.

E agora, vai un abrazo?