A envexa.

                                                             Imaxe Susi Lawson

Quería ser furtiva nos corpos dos demáis, deslizarse como  unha  serpe a carón de todos os  pasos e volver como una raíña a domear  o mundo.

A teima consistía en arrebatar os sorrisos e facer con eles elegantes vestidos de princesa que cegaran  á humanidade.

Só  ela relocería coa luz roubada.

E  así o fixo.

Pero quería máis.

E comezou a matar para conseguir a  salsa  da vida.

Arrebatou ansias.

Atrapou  soños.

Esnaquizou  a bondade.

Pretendía  respalandecer como os lóstregos que descendían entre as montañas.

E así o fixo.

Machucando a xuventude.

Roubando as almas.

Escondendo o sol nas enaguas …

Aquel día o vestido que levaba posto era dun azul celeste cheo de encaixes de bicos e mimosas.

Non satisfeita co seu refulxir adentrouse no bosque para espir as árbores das súas follas e facer con elas una coroa de enganos.

Nese momento , un raio relucinte  zigzagueando no aire denso, recorreu a sús espiña dorsal

para ficar no seu corazón convertíndoa en estatua de barro.