colliches a miña man

Colliches a miña man.
Non me preguntaches nada.

Case amencía no meu corpo.

Onte, sen querer evitalo
abandoneime á túa presenza
enchida de tenrura.

Rocei o teu cabelo perfumado
e un intenso olor a violetas
volatilizouse no meu nariz.

Impregnou as miñas cordas vocais
e non puiden articular palabra.

Naquel intre, onde a conxugación
do verbo desexar agochábase
no iris dos meus ollos
notei un extraño paréntese.

Non dixemos nada,
pero a mín tremíanme as entrañas,
e a ti descubriate o silencio.