
UN RECORDO, UN CINAMOMO ROSA. UNHA IMAXE, A MIÑA MADRIÑA FALÁNDOME. COIDO QUE NESE "AGORA" DA MIÑA INFANCIA COMECEI A OLLAR COMO POETA.
miércoles, diciembre 09, 2009
domingo, diciembre 06, 2009
Eran como dous elfos...
Eran como dosu elfos
gardándose da noite
negra
Eu mirábaas
co iris amarelo
da nostalxia
E fun quen de ver
tralos seus ollos
espidos
Lonxe das miradas
alleas
Vin a dúas mulleres
fermosas
a un amor
ceibo
Eu estaba sentada
elas na barra do bar
gardándose da noite
negra
Eu mirábaas
co iris amarelo
da nostalxia
E fun quen de ver
tralos seus ollos
espidos
Lonxe das miradas
alleas
Vin a dúas mulleres
fermosas
a un amor
ceibo
Eu estaba sentada
elas na barra do bar
domingo, noviembre 29, 2009
No albor das estrelas...
sábado, noviembre 21, 2009
Só un anxo...
domingo, noviembre 15, 2009
El cuadro
Llegó a pensar que era realmente un príncipe, bello y altanero, coqueto como su tío julián.
Su hermosura llegaba a tal extremo que tenía embobadas a las mujeres de la alta burguesía, con su inocencia pícara.
Era promiscuo, quien no lo sería con tanta belleza y linaje!
Era atlético, nadaba como los delfines.
Era gracioso, siempre estaba bromeando.
Sí, era un donjuan en los tiempos modernos- desde luego no cabía la menor duda -(? !)
Recogí mi bolso y me dispuse a salir de la cafetería.Tenía en mente comprar un mesa vanguardista que había visto a muy buen precio en una tienda de artículos de segunda mano.
Allí estaba, con sus colores chillones, y ese verde subido de tono que tanto me gustaba.
Esperé un rato mientras una chica anotaba la dirección de mi casa para llevármela.
Y me giré, alguien me estaba llamando.No veía a nadie, aparte de la dependienta.
Seguí con mi ensimismamiento.
Eh tú!- me decía una vocecita apagada.
-Aquí, estoy aquí, hacia tu derecha!
Por mas que miraba no veía a nadie.
Pero la voz ahora era mas nítida.
-Mujer, estoy aquí, en el CUADRO!
No podía dar crédito.
Un hombrecito salido de aquel cuadro del siglo diecinueve me estaba hablando, a mí!
Me dije"no puedes seguir fumando, se te está yendo la olla".
Ahora, aquella voz salida de la ultratumba me ancló los pies a la tierra.
-Pero mujer, no ves que soy tu príncipe, bello y altanero,que te llevo esperando un siglo?
Dios mío!de altanero tenía poco y ni que decir tiene del sustantivo bello! Un hombrecito, pálido,flácido, desgarbado, con un gorro ruso me invitaba a tomar una taza de té, a mí!
No podía dar crédito.
Su hermosura llegaba a tal extremo que tenía embobadas a las mujeres de la alta burguesía, con su inocencia pícara.
Era promiscuo, quien no lo sería con tanta belleza y linaje!
Era atlético, nadaba como los delfines.
Era gracioso, siempre estaba bromeando.
Sí, era un donjuan en los tiempos modernos- desde luego no cabía la menor duda -(? !)
Recogí mi bolso y me dispuse a salir de la cafetería.Tenía en mente comprar un mesa vanguardista que había visto a muy buen precio en una tienda de artículos de segunda mano.
Allí estaba, con sus colores chillones, y ese verde subido de tono que tanto me gustaba.
Esperé un rato mientras una chica anotaba la dirección de mi casa para llevármela.
Y me giré, alguien me estaba llamando.No veía a nadie, aparte de la dependienta.
Seguí con mi ensimismamiento.
Eh tú!- me decía una vocecita apagada.
-Aquí, estoy aquí, hacia tu derecha!
Por mas que miraba no veía a nadie.
Pero la voz ahora era mas nítida.
-Mujer, estoy aquí, en el CUADRO!
No podía dar crédito.
Un hombrecito salido de aquel cuadro del siglo diecinueve me estaba hablando, a mí!
Me dije"no puedes seguir fumando, se te está yendo la olla".
Ahora, aquella voz salida de la ultratumba me ancló los pies a la tierra.
-Pero mujer, no ves que soy tu príncipe, bello y altanero,que te llevo esperando un siglo?
Dios mío!de altanero tenía poco y ni que decir tiene del sustantivo bello! Un hombrecito, pálido,flácido, desgarbado, con un gorro ruso me invitaba a tomar una taza de té, a mí!
No podía dar crédito.
lunes, noviembre 09, 2009
Atráeme a chispa...

Atráeme a chispa
fugaz cando navega
como un meteorito
no ceo negro
a lava incandescente
deslizándose roxa nas ladeiras
dun volcán extinguido
-ata agora-
o chisco dos meus ollos
cando miro de cheo o sol
o descaro da túa mirada
no meu escote
E sinto escorregar o desexo
na columna
-gústame o teu desexo-
os estados febrís cando me posúes!
sábado, octubre 31, 2009
astro prateado...
domingo, octubre 25, 2009
a raiña dos soños...
miércoles, octubre 21, 2009
el minte...
el minte
para que non se lle note
a tristura
canta
para que bailen os meus pes
danzaríns
e escoita
s i l e n c i o s o
o rumor do meu corazón
á súa beira
para que non se lle note
a tristura
canta
para que bailen os meus pes
danzaríns
e escoita
s i l e n c i o s o
o rumor do meu corazón
á súa beira
Suscribirse a:
Entradas (Atom)