Mirábase ao espello con fin de adiviñar calquer ápice de
feminidade. Mentres se ía desfacendo das capas superficiais lógrabase ver máis liviá. A súa imaxe agora fresca e sutil, vaporosa, ou quizais tamén dunha
muller empoderada faría o resto.
UN RECORDO, UN CINAMOMO ROSA. UNHA IMAXE, A MIÑA MADRIÑA FALÁNDOME. COIDO QUE NESE "AGORA" DA MIÑA INFANCIA COMECEI A OLLAR COMO POETA.
Mirábase ao espello con fin de adiviñar calquer ápice de
feminidade. Mentres se ía desfacendo das capas superficiais lógrabase ver máis liviá. A súa imaxe agora fresca e sutil, vaporosa, ou quizais tamén dunha
muller empoderada faría o resto.
Ilustración Sandy Fitgerald
Estoy sentada en una roca. A lo lejos canta el mar. Me desnudo y camino encima de la arena mojada. Estoy cerca de la primera ola. Cuando por fin me moja los dedos de los pies escapo. Vuelvo a intentarlo. Esta vez desde la roca camino enérgicamente. Veo la ola y mis dedos se hunden más en la arena. Me doy la vuelta y regreso.
Un último intento. Corro dejando atrás las pisadas en la arena salada. Me sumerjo en la ola. Caigo. Trago agua. Salgo a la superficie. Mis pies se agitan y mis brazos consiguen bailar en el agua. No está mal. Está fría, pero no está mal. Comienzo a nadar relajadamente. Miro hacia el sol que calienta mis pestañas. Nado encima de las algas. Entre el agua. Con el agua. Me divierto. No está nada mal.
"El miedo es paralizante, enfrentarse a él es la única forma de vencerlo. Aunque duela, el camino será mas llevadero. Siempre".
dos que se van
fica
o sorriso inesquecíbel
a loita
pola vida
nun último intento
de compoñer
os anacos quebrados
a forza desmesurada
dunha vontade férrea
os espazos
onde xuntar
os días dispersos
nun océano de pregarias
dos que se van
fica
a forza
o momento esperanzador
prendido nunha lámpada
de aladino
unha felicitación
escrita coa palabra prudencia
e unha oración
para non esquecer nunca
que en nós
está a cura.